نگرش گردشگران به شاخص ها و راهکارهای توسعه ی گردشگری در مناطق مرزی آذربایجان غربی با تأکید بر رویکرد تحلیل سلسله مراتبی فازی- دلفی

دولت در ایران به مانند بسیاری از کشورهای در حال توسعه، به عنوان یکی از ارکان اصلی توسعه ی گردشگری تلقی می­شود. برقراری امنیت، ایجاد زیرساخت­ها، تدوین قوانین، پرورش نیروی انسانی متخصص و برقراری مناسبات بین­المللی، تنها بخشی از وظایف دولت برای توسعه ی گردشگری سطح بزرگ و یا کوچک می­باشد. این کارکردها، ارتباط مستقیم و یا غیرمستقیمی با جوامع محلی، گردشگران داخلی، گردشگران خارجی (بین­المللی) و فعالان بخش گردشگری دارد. هدف اصلی این مقاله، بررسی نوع نگرش گردشگران بین­المللی نسبت به اقدامات و سیاست های بازدارنده ی دولت در توسعه ی گردشگری در مناطق مرزی استان آذربایجان­غربی می­باشد. بدین منظور، ابتدا با استفاده از روش دلفی، مبادرت به جمع­آوری نظرات خبرگان شد و سپس با استفاده از این نظرات، پرسشنامه­ای برای جامعه ی آماری گردشگران و نمونه ی آماری 381 نفر تدوین شد و نتایج حاصل از داده­های خام پرسشنامه، وارد مدل رویکرد تحلیل سلسله­مراتبی فازی شد. یافته­های پژوهش حاکی از آن بود که تقدم امنیت بر توسعه، روابط خارجی محدود، ساختار سلسله­مراتبی  و بوروکراتیک و ضعف زیرساخت ها، اولویّت های مطرح از سوی گردشگران بین­المللی به عنوان موانع اصلی توسعه ی گردشگری در مناطق مرزی استان آذربایجان­غربی می­باشند.